Rotorua, Taupo, Motueka en Kaikoura

Lieve allemaal,

Na een weekje of 2 laat ik weer wat van mij horen.
Inmiddels schrijf ik mijn blog vanuit het Zuidereiland!

De laatste keer schreef ik dat ik naar Rotorua ging dus vanaf daar gaat mijn verhaal verder.
Onze reis naar Rotorua was voornamelijk erg regenachtig.
We zijn zo snel mogelijk naar de hostel gereden.
Daar aangekomen was het weer aan het opklaren, dus wilden we wat actiefs doen.
We gingen daarom een hike doen in de red woods.
De hike was 11.5 km en zou 3.5 uur duren. Valentina dacht alleen dat the car park om 5.30 dicht zou gaan.
Uiteindelijk deden we 2.5 uur over de hele track! Het was wel echt de moeite waard.

De volgende morgen gingen we naar Hobbiton. Wauw, dat was zo gaaf! Alle huizen waren voor de hobbitfilms opnieuw opgebouwd dus alles zag er super uit. En we mochten zelfs een drankje doen in de groene draak.

In de middag hebben we rondgelopen in Rotorua en gerelaxed.
De volgende dag reden we naar een park met vulkanisch gebied. Hier deden we een hike van 10 km.
Daarna reden we naar de hukafalls.
Eenmaal in Taupo aangekomen, zijn we langs het meer gaan wandelen.

Vanaf het meer kon je in de verte de bergen zien die ik de volgende dag zou beklimmen, waaronder mt. Doom. Die avond nam ik afscheid van Valentina want zij zou de volgende dag doorreizen.
Ik zou daarentegen iets heel anders doen, de tongariro crossing.
Een 19.4 km lange hike door een vulkanisch gebied. De hike heb ik gedaan met 2 Amerikaanse meiden.
Het was erg zwaar, vanwege de harde wind, de sneeuw op de grond en de steile paden, maar het was het zo waard. Het gebied was prachtig en dat zorgde voor energie. De track deden we uiteindelijk in 6,5 uur.
Die avond heb ik dan ook heerlijk geslapen.

De volgende dag ben ik met een hele groep naar de huka falls en de crater of the moon gelopen. Ook hebben we kort gerelaxed bij hot water pools. In de nacht zou mijn bus vertrekken naar Wellington en hoe kan je dan het beste je tijd vullen... door Lord of the Rings te kijken natuurlijk! De films worden alleen maar leuker nu je het landschap zelf ook ziet.

In de vroege morgen arriveerde ik in Wellington. In mijn hostel ontmoette ik een meisje uit Duitsland, Chrissi.Jullie zullen nu wel denken, alweer Duitsland. Het antwoord is ja, het lijkt alsof heel Duitsland is leeggestroomd. Gelukkig zijn de meeste mensen erg aardig.. Chrissi heeft mij rondgeleid door Wellington. Ik moet zeggen dat ik Wellington een hele leuke stad vind. Het is er niet heel druk en er is veel diversiteit in de stad. Ik ben bij de haven geweest, het nationaal museum, the night market en ik heb een drankje gedaan met Chrissi en haar huisgenote. De nacht was iets minder. Ik sliep namelijk op een kamer met 2 andere meisjes en 17! Jongens. Kortom ik heb die nacht geen oog dicht gedaan.

De volgende dag ging ik met de ferry naar het Zuidereiland, naar Motueka. Daar verbleef ik in de laughing kiwi. Wat een goede en gezellige hostel was dat!! Ik voelde mij super op mijn gemak en alle activiteiten in het Abel Tasmanpark waren goed te bereiken. De eerste dag in Motueka ben ik een hike gaan doen in het Abel Tasmanpark. De wandeling was prachtig. Het was 24 graden met een zon, een blauw zee en prachtige witte stranden. Ik heb die dag 26 km gelopen in 5,5 uur. Het was dan ook heerlijk om terug te komen in de hostel en lekker te bbqen. De volgende dag waren er iets meer wolken, maar dat hield mij niet tegen om lekker te gaan kajakken. Ik ging kajakken samen met een gezin uit Amerika en de instructeur. We zijn naar lagunes gegaan, een zeehond kolonie en natuurlijk naar de parelwitte stranden van het nationale park. Naast de zeehonden hebben we zelfs een wilde rog gezien. De dag was perfect op 1 ding na, namelijk de zandvliegen. Tijdens een lunch op het strand werd ik helemaal lekgeprikt en kreeg ik zelfs een allergische reactie. De Amerikanen schrokken zich kapot en dus kreeg ik allerlei medicatie aangeboden. Gelukkig hielpen de medicijnen goed. De dag sloot ik af door heerlijk in de hot tub te gaan.

De volgende dag ging ik naar Kaikoura, een stad bekend vanwege de dolfijnen , zeehonden en walvissen. In de bus naar Kaikoura kwam ik een meisje tegen uit België, Maaike, en met haar ben ik opgetrokken. Ze zat alleen in een andere hostel. Ik zat in een hostel met echt alleen maar Duitsers.. Kortom er werd de eerste avond bijna alleen maar Duits gesproken. Veel contact maakte ik die avond niet. De volgende dag ging ik 7 uur 's ochtends walvissen bekijken. Er was een Nederlands meisje op de boot dus ben ik veel met haar opgetrokken. De boottocht begon goed met een stuk of 20 dolfijnen die rond onze boot zwommen. Nu gaf de kapitein van de boot alleen aan dat ze al een paar weken geen walvissen konden spotten. Op de een of andere manier had ik toch het geluk om 6 walvissen te spotten. Daarnaast zagen we ook zeehonden en albatrossen. Kortom de ervaring was zoals ze hier in NZ zeggen sweet as!!

In de middag ben ik gaan mountainbiken met Maaike. Eerst ben ik gefietst naar een zeehonden kolonie en daarna zijn we een mountainbike parcours gaan doen door de bossen. Het zorgde voor enige zadelpijn maar het was het waard. Bij terugkomst was de situatie geheel anders in de hostel. Ik heb gekaart en geschaakt met verschillende mensen Duitsland en het was heel erg gezellig.

De volgende dag stond ik 's morgens op tijd op. Maaike en ik hadden namelijk gehoord over een waterval ,met babyzeehonden, een half uur buiten Kaikoura. Nu kun je daar alleen komen met een auto, dus besloten we te gaan liften. Na een half uur werden we opgepikt door 2 jongens uit Amerika die zelf ook naar de waterval gingen. De waterval was indrukwekkend om te zien en de baby zeehondjes waren ontzettend schattig. Dit was mijn laatste activiteit in Kaikoura. In de middag ging ik met de bus naar Christchurch. En mensen zelfs tijdens het wachten op een bus kunnen de gekste dingen gebeuren. Rond een uur of 4 begon het bankje waar ik op zat opeens te trillen. Ik keek om me heen en vroeg hoe dit kwam aangezien de bank redelijk massief was. Nog geen 2 seconden later begon de hele omgeving te bewegen. Kortom ik heb mijn eerste aardbeving meegemaakt en gelukkig overleefd. Kennelijk was de schok een 6 op de schaal van Richter kreeg ik later te horen in Christchurch.

Allerlei nieuwe avonturen dus in een hele korte tijd.

Nu ben ik in Dunedin en zal ik over een paar dagen mijn reis vervolgen naar Queenstown.

Jullie horen snel weer van mij!

Veel liefs, x Anneloes