Australia: welcome to the outback
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
03 December 2017 | Australië, Esperance
Hi mates,
Hier ben ik weer na een lange tijd met een nieuwe blog. Het is een turbulente tijd geweest, waardoor ik dit blog laat schrijf. Sorry hiervoor, maar gelukkig hebben jullie al wel prachtige foto's kunnen bewonderen van de westkust van Australië!
Om bij het begin te beginnen, 5 november kwam ik aan in het totaal uitgestorven Darwin. Het motel was nog dicht, er was geen mens op straat en zelfs de supermarkten waren nog gesloten. Kortom om 7 uur s'ochtends liepen Johanna, Naila en ik rond te dralen op zoek naar een ontbijt. Na een uur vonden we eindelijk een plekje. Toen hadden we nog een ander probleem. We konden geen auto meer huren. Alles was al verdwenen richting het zuiden.. dus stressmoment 1, wat gaan we nu doen? Na veel berichten te plaatsen op allerlei media, besloten we een auto te kopen. Maar daar komt behoorlijk wat bij kijken. Hoe is de staat van de auto, passen 3 personen erin, zitten er spullen bij om te kamperen, is de auto geregistreerd, wanneer was het laatste registratie moment etc. Kort om stressmoment 2. Vervolgens hadden we de perfecte stationwagon... En ja hoor iemand was ons net voor... Stressmoment 3. Daarna kregen we een aanbod om nu onze prachtige campervan te kopen. Maar zie dan maar eens het geld bij elkaar te krijgen als buitenlander met briefjes van maximaal 50 uit de machine. Stressmoment 4. En dan ons laatste maar niet de minste stress... Een verzekering regelen. Wat een hel is dat als je geen vast woonadres hebt en geen idee hebt van een goede of slechte verzekering. Gelukkig met de hulp van een lief Australisch vriendinnetje, mijn lieve papa en de vader van Johanna konden we op 8 november op pad. Het is wel even wennen geweest. Ombouwen van de campervan iedere nacht, in the middel of nowhere slapen met kans op slangen, spinnen, krokodillen en enge medekampgenoten, overgangen in temperaturen en dan nog niks gezegd over de verschillen tussen ons als personen waar we allemaal aan moesten wennen. Maar tot nu toe zien we prachtige dingen en heb ik alles behalve spijt van mijn besluit.
Ik kan nu ieder nationaal park op zichzelf staand gaan beschrijven, maar dan is deze blog niet meer te lezen. Ik heb van alles gezien, canyons, rivieren, "watervallen", termiethopen, koraal, strand, zee, bossen en nog veel meer. Een aantal hoogtepunten: snorkelen met de mantarog, het vasthouden van een babykangoeroe bij een roadhouse, het zien van een schildpad nadat ze net haar eieren heeft gelegd op het strand tijdens een ochtendworkout, het lachen met de quokka's op rottnest island en op een meter afstand een zeldzame zwart voetige rotswalibi bewonderen met een kleintje en de prachtige witte stranden bezoeken in Esperance.
Er zijn ook een aantal nadelen te noemen aan het westen van Australië. We kunnen alleen in daglicht rijden , tenzij we een mooie afdruk van een kangoeroe willen hebben op onze voorkant, bij iedere staat moet je al je groente en fruit weggooien (leuk om te horen als je net boodschappen hebt gedaan en 4 kg aardappelen gekocht hebt) recyclen kennen ze hier niet?! En winkels zijn hier maar kort open (kopje koffie halen rond lunchtijd is bijna onmogelijk). Gelukkig valt hiermee te leven en passen we ons goed aan. Midden december hopen we in Melbourne te zijn en dan laat ik weer wat van mij horen.
Fijne sinterklaas allemaal (geen speculaas of kruidnoten voor mij dit jaar, dus eet een paar extra namen mij)!!
Dikke kus,
Anneloes
Hier ben ik weer na een lange tijd met een nieuwe blog. Het is een turbulente tijd geweest, waardoor ik dit blog laat schrijf. Sorry hiervoor, maar gelukkig hebben jullie al wel prachtige foto's kunnen bewonderen van de westkust van Australië!
Om bij het begin te beginnen, 5 november kwam ik aan in het totaal uitgestorven Darwin. Het motel was nog dicht, er was geen mens op straat en zelfs de supermarkten waren nog gesloten. Kortom om 7 uur s'ochtends liepen Johanna, Naila en ik rond te dralen op zoek naar een ontbijt. Na een uur vonden we eindelijk een plekje. Toen hadden we nog een ander probleem. We konden geen auto meer huren. Alles was al verdwenen richting het zuiden.. dus stressmoment 1, wat gaan we nu doen? Na veel berichten te plaatsen op allerlei media, besloten we een auto te kopen. Maar daar komt behoorlijk wat bij kijken. Hoe is de staat van de auto, passen 3 personen erin, zitten er spullen bij om te kamperen, is de auto geregistreerd, wanneer was het laatste registratie moment etc. Kort om stressmoment 2. Vervolgens hadden we de perfecte stationwagon... En ja hoor iemand was ons net voor... Stressmoment 3. Daarna kregen we een aanbod om nu onze prachtige campervan te kopen. Maar zie dan maar eens het geld bij elkaar te krijgen als buitenlander met briefjes van maximaal 50 uit de machine. Stressmoment 4. En dan ons laatste maar niet de minste stress... Een verzekering regelen. Wat een hel is dat als je geen vast woonadres hebt en geen idee hebt van een goede of slechte verzekering. Gelukkig met de hulp van een lief Australisch vriendinnetje, mijn lieve papa en de vader van Johanna konden we op 8 november op pad. Het is wel even wennen geweest. Ombouwen van de campervan iedere nacht, in the middel of nowhere slapen met kans op slangen, spinnen, krokodillen en enge medekampgenoten, overgangen in temperaturen en dan nog niks gezegd over de verschillen tussen ons als personen waar we allemaal aan moesten wennen. Maar tot nu toe zien we prachtige dingen en heb ik alles behalve spijt van mijn besluit.
Ik kan nu ieder nationaal park op zichzelf staand gaan beschrijven, maar dan is deze blog niet meer te lezen. Ik heb van alles gezien, canyons, rivieren, "watervallen", termiethopen, koraal, strand, zee, bossen en nog veel meer. Een aantal hoogtepunten: snorkelen met de mantarog, het vasthouden van een babykangoeroe bij een roadhouse, het zien van een schildpad nadat ze net haar eieren heeft gelegd op het strand tijdens een ochtendworkout, het lachen met de quokka's op rottnest island en op een meter afstand een zeldzame zwart voetige rotswalibi bewonderen met een kleintje en de prachtige witte stranden bezoeken in Esperance.
Er zijn ook een aantal nadelen te noemen aan het westen van Australië. We kunnen alleen in daglicht rijden , tenzij we een mooie afdruk van een kangoeroe willen hebben op onze voorkant, bij iedere staat moet je al je groente en fruit weggooien (leuk om te horen als je net boodschappen hebt gedaan en 4 kg aardappelen gekocht hebt) recyclen kennen ze hier niet?! En winkels zijn hier maar kort open (kopje koffie halen rond lunchtijd is bijna onmogelijk). Gelukkig valt hiermee te leven en passen we ons goed aan. Midden december hopen we in Melbourne te zijn en dan laat ik weer wat van mij horen.
Fijne sinterklaas allemaal (geen speculaas of kruidnoten voor mij dit jaar, dus eet een paar extra namen mij)!!
Dikke kus,
Anneloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
